Temmuz'un son günü Silivri'de

 Temmuz'un son günü sabah evde kahvaltı yaptık. Pazar günleri normalde ben kahvaltı hazırlamam Musfata hazırlar. Dün Mustafa patatesli omlet yaptı(ben rica ettim). Ben limonlu ıhlamur çayı yaptım. Kahvaltıdan sonra hava sıcak olduğundan dışarı çıkmadık. Evde oturup dizi izledik. Saat 16 gibi yola çıkıp Silivri'ye gidecektik ve o zamana kadar vaktimiz vardı. Başım biraz ağırıyordu o yüzden yatağa uzanıp uyumaya çalıştım.

Saat 17 gibi yola çıktık. o kadar trafik yoktu, 45dk sonra Silivri'ye vardık. Eskiden yani turist oralak buraya geldiğimde şehir merkezini gezmeyi çok severdim ama burada yaşamaya başlayınca daha sakin yerleri sevmeye başladım. Silivri,İstanbul'daki en sevdiğim yerlerden biridir.

Benim ikinci ziyaretimdi. Balık ekmek yiyelim diyorduk o yüzden sahilde restoran aradık. Bir restoranda oturup balık ekmek söyledik. En son ne zaman yemiştim...?? Belki de 2019 yılın bulutlu günüydü... Karaköy'de tanıştığım Elif ve onun arkadaşı Ayşe'yle yemiştim. Zaman ne çabuk geçiyor... Balığın tadı bana Japonya'yı hatırlattı.

Sonra plaja kadar yürüyüş yaptık. Daha önce geldiğimiz gün daha serindi sanki. Yolda dondurmacılar bulduk ve ama oralardan almadık. Daha önce geldiğimizde çok sıra olan dondurmacı olduğunu hatırladım. Orada yiyielim dedim.

Sahildeki yürüyüşten sonra dediğim dondurmacıya gittik ve oradan dondurma aldık. Neden o dükkanda her zaman sıra olduğunu dondurma yedikten sonra hemen anladım. Tadı harikaydi ve o kadar şekerli değildi. Musfata ''bi tane daha yiyelim mi''dedi. ''bi daha geldiğimizde yiyelim.''dedim Yani o da çok beğendi demek. 

Musfata'nın karını iyice doymamış. O yüzden arabaya dönerken çiğ köfte alıp yiyordu. Jagaimo şimdi ne yapıyor diye endişelenip eve doğru yola çıktık. 

Zon.